YORGUNUM
Hiç Bi insanı bile isteye ne kırdım ne incittim ne de üzdüm ama hayatta asla karşılığını alamadım. O kadar geniş bir yelpazeye yayıldı ki yaşarken hayatım yaşadıkça anladım,anladıkça daha çok yara aldım.. Yara aldıkça yalnız kaldım.. Belki de yalnızlık en iyisiydi ben bunu anlamalıydım.. İnsan olabilmek ,ve her geçen gün bunu korumaya çalışarak yaşayabilmek çok zor bir durummuş farkına vardım.. Birilerine aslında "o öyle değil " diye hassasiyetle anlatırken bulduğumda kendimi bişeyleri ,onun değmezin teki olduğunu,anlamak istediğini anladığını anladığımda son buldu insana inancım.. Aslında biz hatayı;yanlış insana doğru davranırken ki Zaman kaybında yapıyoruz.. Bu iyi oluyo aslında Bi yandan.. Çürüğü,çarığı çabuk ayıklayıp hayatını temize çekiyorsun. Kötü yanıysa şu ;bir diğer,bir başka insana şans tanımaya korkuyosun.. Zaman gidecek, özveri gidecek, yine Bi yerlerde Bi insanlık ölecek.. Falan filan vesaire.. Vesselam zor Aziz'im zor.. Yeni Bi ins...